Verhalen over de Tweede Wereldoorlog
Op 6 oktober 1940 kregen alle Nederlandse ambtenaren en onderwijzers een verklaring toegestuurd, waarmee zij moesten melden niet-joods te zijn. Wie het niet invulde, kreeg ontslag op staande voet. Het was een nieuwe stap bij het wegwerken van de joodse bevolking. In Eisendrath, een verzonken familie (1845-1945) besteed ik onder andere aandacht aan Iris Eisendrath. … Lees meer
In maart 2024 kreeg Nederland, in navolging van talloze andere landen in en buiten Europa, een Holocaustmuseum. Terzelfdertijd opende de gerenoveerde Hollandsche Schouwburg de deuren, de Amsterdamse verzamelplaats voor te deporteren joden. De Zaandamse Iris Eisendrath werkte vóór de oorlog in de Joodsche Crèche – nu het Holocaustmuseum – en zat in 1943 gevangen in … Lees meer
Mijn (uitverkochte) boek Eisendrath, een verzonken familie (1845-1945) vertelt het verhaal van een Zaandams gezin waarin de hele Holocaust is samengebald. Hieronder het hoofdstuk over de laatste dagen van de zussen Lidy (14-8-1921) en Iris Eisendrath (5-12-1915). Onderduiken staat gelijk aan obstructie en de ‘terroristen’ die zich daaraan bezondigen, dienen als zodanig gemerkt te worden. … Lees meer
De gemeente Zaanstad gaf opdracht tot een onderzoek naar de omgang met joods vastgoed in en na de oorlog. Binnenkort worden de uitkomsten geopenbaard. Hieronder een fragment uit mijn boek Eisendrath, een verzonken familie. Het laat zien hoe de ontrechting via de gemeente – in dit geval Zaandam – al in 1940 begon. Sluipenderwijs werd … Lees meer
Elders op deze website is te lezen dat tussen juli 1942 en april 1945 rond de 370 joodse gevangenen uit kamp Westerbork wisten te ontsnappen. Bij zes van hen was er sprake van een Zaanse link. Jacques Presser en Loe de Jong hielden het er op dat van de ruim 100.000 joden die in het … Lees meer