In januari 1945 reisden twee Zaandamse bankmedewerkers naar Friesland in een wanhopige poging om aan eten te komen voor de leden van de Gereformeerde Kerk in hun woonplaats. Met teksten en tekeningen legden ze hun wekenlange hongertocht per schip vast in een bijzonder dagboek. Deel 5: Harde wind, volle hotels.
ZONDAG 7 JANUARI
De dag den Heeren Uws Gods. Na al het zwoegen en draven der afgeloopen dagen, mochten wij de rijke beteekenis hiervan ervaren. ’s Morgens 10 uur Kerkgang. Evenwel mochten wij niet nalaten om contact te zoeken met Harlingen, waar men ons meedeelde dat we in geen geval Zondag zouden gehaald worden, misschien Maandag en zeker Dinsdag. Des middags onder Kerktijd hoorde R.[agetlie] een boot fluiten. Een oogenblik dacht hij, daar heb je hem al, maar zette die gedachte weer van zich af. Na Kerktijd vernamen wij dat er wel een sleepboot om ons was geweest, maar de geheele bemanning was niet aanwezig, dus keerde de sleepboot na 10 minuten weer terug. Dat de Kapitein de smoor in had, bleek ons wel den volgenden dag.
‘Dat de Kapitein de smoor in had, bleek ons wel den volgenden dag.’
’s Avonds hadden we een bespreking met den Heer de Boer te zijner huize en regelden de verdere verzorging van de pakketten levensmiddelen die men in Workum en Omstreken voor ons verzameld had. We kwamen overeen dat hij het verzamelde per auto naar Franeker zou brengen en in de Factorij zou laten opslaan. Nadat we ons overtuigd hadden dat aan boord alles in orde was, zochten we ons nachtlogies op en wenschten elkaar een goede nachtrust en een tot weerzien morgen 8 uur.
MAANDAG 8 JANUARI
Harlingen en Leeuwarden opgebeld. Harlingen deelde mede dat de sleepboot onderweg was. 11 uur in zicht, 12 uur vertrokken. Allen aan boord. Slechte reis. Er stond wel geen storm, maar wel een werkelijk flinke wind die vooral de leege bak aardig door elkaar rammelde. Bij het schutten in de sluizen van Kornwerderzand sloeg v.d. Rijt overboord, maar wist zich nog te redden door een touw te grijpen. Schipper v. Bergen, die steeds zijn zwarte pak aan boord meeneemt, had het bijna nog nodig gehad.
‘Schipper v. Bergen, die steeds zijn zwarte pak aan boord meeneemt, had het bijna nog nodig gehad.’
V.d. Rijt bleek – in tegenstelling met aan de wal – op zee een handige kerel te zijn die zijn vak uitnemend verstaat. Aankomst in Harlingen om 5 uur, en kregen eerst om 7 uur ligplaats voor het Heerenlogement. Voor 8 uur nog logies zoeken. Alle hotels vol. Maar glijdend en loopend gingen we door de ons onbekende donkere straten naar een ons opgegeven adres dat we vonden bij boer v.d. Boom. Na enkele kommen koffie gedronken te hebben, begaven we ons achter de koeien te ruste.