De acht laatste (en zwaarste) oorlogsmaanden hield Dick Daalder een dagboek bij. De in Koog aan de Zaan wonende verzetsman was goed op de hoogte van de soms traumatische dagelijkse gang van zaken. Op Mei tot Mei publiceer ik in wekelijkse etappes zijn hele dagboek, met [ ] her en der wat duiding.
Maandag 19 februari 1945
De voedselpositie blijft nog steeds slecht. Wij hebben nu weer 800 gram brood en 1 kg. aardappelen per week. Ook de waterleiding begint ons te begeven. ’s Middags van 1 tot 4 uur is er geen water meer. Over 14 dagen komt er een nog grotere beperking.
In Amsterdam is de sterfte net als in Den Haag 2 tot 2,5 maal zo groot als het normale aantal. Daar er geen hout meer beschikbaar is voor kisten en evenmin paarden voor het vervoer worden de lijken thans afgeleverd in de Zuiderkerk, gewikkeld in een laken. De familie krijgt dan bericht wanneer het graf gesloten wordt. De lijken blijven goed geïdentificeerd. Aan massagraven is men nog niet toe.
(Wordt vervolgd)
3 gedachten over “Het oorlogsdagboek van Dick Daalder (26)”
Beste mr.schaap,
Ik woon niet zolang in Zaandijk.
En wist niet dat er in zaandam Joodse burgers zo schandalig behandelt zijn
En zo afschuwelijk behandelt zijn. In deze buurt zijn er wel moedige verzetsmensen en Nederlandse burgers ook geholpen hebben.mensen te redden met gevaar voor eigen leven. Ik ben er nog steeds zeer verontwaardigt over. Vooral omdat antisemitisme weer zeer aan de orde is.bedankt voor deze artikelen. Marie-Thérèse Miranda.
Dank voor uw reactie. Wellicht ook interessant voor u: http://www.joodsmonumentzaanstreek.nl
Beste Mevrouw Miranda
Er zullen altijd mensen op deze wereld zijn die wij onze helpers noemen. Er zullen altijd mensen zijn die onze vijanden blijven. Ik geloof in het goede en voel niets voor het kwaad, deze lieden zullen nooit winnen en daardoor de warmte blijven missen.
Groet
Rob