Op 9 februari 1945 fusilleerden de Duitsers op de Burcht in Zaandam tien Todeskandidaten. Het was een vergelding voor een moordaanslag op de collaborerende politieman Frans Willemse, vier dagen eerder. Exact een jaar na de executie publiceerde de net bij De Typhoon begonnen verslaggever Jan Hottentot (1914-2003) in dat voormalige verzetsblad een gedicht over de dodelijke represaille. Daarbij had hij het overigens abusievelijk over negen slachtoffers.
‘T is vandaag een jaar geleden,
Dat in Hollandsch diepste nood,
Negen mannen op de Kade,
Door de Moffen zijn gedood…..
Op dien koelen wintermorgen
Knalden schoten ver in ’t rond,
Negen jonge mannen vielen
Stervend, in het hart gewond…
Maar ’t verzet bleef brandend leven,
Ondanks dezen laffen moord,
Want de roep om Hollandsch vrijheid
Bleef ook nĂ hun dood gehoord.
‘T is vandaag een jaar geleden…
Och, de tijden gaan zoo snel.
Veel, zoo heel veel, is vergeten
En vergeven ook nog wel.
Maar vergeef, vergeet toch nimmer
Wat ons volk is aangedaan
En ontheilig nooit dit plekje
Aan het water van de Zaan…
Blijft daar even, even peinzen,
Leg wat bloemen op den grond,
Waar, vandaag een jaar geleden
Eenmaal Hollandsch Glorie stond.
